Konwerter i kalkulator Twin Protocol na Dolar nowozelandzki

Informacje o dolarze nowozelandzkim (NZD)

Czym jest dolar nowozelandzki (NZD)?

Dolar nowozelandzki, znany jako „Kiwi” lub „dolar Kiwi”, jest oficjalną walutą i legalnym środkiem płatniczym Nowej Zelandii, a także Wysp Cooka, Niue, Dependencji Rossa, Tokelau i brytyjskiego terytorium Wysp Pitcairn. Jest on powszechnie reprezentowany przez znak dolara ($), z kodem NZD. Na arenie międzynarodowej waluta ta jest czasami odróżniana od innych walut denominowanych w dolarach za pomocą skrótów „$NZ” lub „NZ$”.

Dolar nowozelandzki (NZD) jest emitowany przez Bank Rezerwy Nowej Zelandii, który jest bankiem centralnym kraju. Bank Rezerwy jest odpowiedzialny za utrzymanie stabilności monetarnej w kraju, co obejmuje emisję waluty krajowej, zarządzanie jej podażą i wdrażanie polityki pieniężnej.

Jaka jest historia NZD?

Dolar nowozelandzki został wprowadzony 10 lipca 1967 r., zastępując funta nowozelandzkiego, który został uznany za niewygodny w latach 50. Przejście to oznaczało znaczącą zmianę z systemu £sd (funt, szyling, pens) na system dziesiętny, w którym jeden dolar odpowiadał 100 centom. Zmianie towarzyszyła szeroko zakrojona kampania reklamowa, w tym wprowadzenie postaci z kreskówki „Mr. Dollar”.

Banknoty i monety NZD

Początkowo dolar nowozelandzki miał monety o nominałach 1c, 2c, 5c, 10c, 20c i 50c oraz banknoty o nominałach 1$, 2$, 5$, 10$, 20$ i 100$. Z czasem, ze względu na inflację i koszty produkcji, mniejsze nominały zostały wycofane. Obecna seria monet zawiera charakterystyczne symbole Nowej Zelandii, w tym ptaka kiwi i rdzenną sztukę Maorysów.

Kurs wymiany i obecność międzynarodowa

NZD był początkowo powiązany z funtem brytyjskim i dolarem amerykańskim. Jednak od 4 marca 1985 r. jest on płynny, a jego wartość jest obecnie określana przez rynki finansowe. NZD jest jedną z 10 najczęściej wymienianych walut na świecie, co odzwierciedla znaczącą rolę Nowej Zelandii w handlu międzynarodowym i finansach, nieproporcjonalną do jej wielkości i populacji.

Na przestrzeni lat wartość NZD podlegała znacznym wahaniom, na które wpływ miały globalne warunki gospodarcze, różnice stóp procentowych i krajowa polityka gospodarcza. Warto zauważyć, że NZD doświadczył znacznego spadku podczas globalnego spowolnienia gospodarczego w 2008 r., ale w kolejnych latach odrabiał straty. Bank Rezerwy Nowej Zelandii od czasu do czasu interweniował na rynku walutowym, aby wpłynąć na wartość NZD.

Czy NZD jest stabilną walutą?

Dolar nowozelandzki (NZD), powszechnie znany jako „Kiwi”, jest ogólnie uważany za stabilną walutę, wspieraną przez solidne podstawy gospodarcze Nowej Zelandii, w tym niską inflację i stały wzrost. Jednakże, jako waluta płynna od 1985 r., jej wartość podlega wahaniom pod wpływem różnych czynników. Obejmują one decyzje Banku Rezerwy Nowej Zelandii w zakresie polityki pieniężnej, w szczególności stopy procentowe, które mogą przyciągać inwestycje zagraniczne, a także dużą zależność kraju od eksportu produktów rolnych i mleczarskich, co czyni go wrażliwym na globalne zmiany cen towarów. Ponadto, jako mniejsza, otwarta gospodarka, Nowa Zelandia jest podatna na zewnętrzne zawirowania gospodarcze, a w czasach globalnej niepewności finansowej NZD może doświadczać zmienności, ponieważ inwestorzy często preferują waluty „bezpiecznej przystani”.

Czy dolar nowozelandzki jest powiązany z dolarem amerykańskim?

Dolar nowozelandzki (NZD) nie jest powiązany z dolarem amerykańskim (USD), ale działa w systemie płynnego kursu wymiany. Ta zmiana z systemu stałego kursu wymiany, w którym był on kiedyś powiązany z określonymi walutami, w tym z dolarem amerykańskim, nastąpiła w 1985 roku. Od tego czasu wartość NZD jest określana przez rynek walutowy, na który wpływa szereg czynników, takich jak wskaźniki gospodarcze Nowej Zelandii, decyzje Banku Rezerwy Nowej Zelandii dotyczące stóp procentowych, warunki na rynku globalnym i bilans handlowy kraju. Płynny kurs wymiany pozwala NZD bardziej dynamicznie dostosowywać się do zmieniającego się krajobrazu gospodarczego i wahań na światowych rynkach finansowych, bez bezpośredniej interwencji rządu lub banku centralnego.