Konwerter i kalkulator DarkShield Games Studio na Korona norweska

Informacje o koronie norweskiej (NOK)

Co to jest korona norweska (NOK)?

Korona norweska (NOK), symbolizowana jako „kr” i często skracana jako NKr, jest oficjalną walutą Norwegii, w tym jej terytoriów zamorskich i terytoriów zależnych takich jak Svalbard, Wyspy Bouveta, Ziemia Królowej Maud i Wyspy Piotra I. Termin „Krone” jest tłumaczony jako „korona”. Dzieli się ona na 100 øre, chociaż øre przestało istnieć w formie fizycznej w 2012 roku i obecnie istnieje tylko w formie elektronicznej.

Korona norweska (NOK) jest emitowana przez Norges Bank, który jest bankiem centralnym Norwegii. Norges Bank jest odpowiedzialny za produkcję i dystrybucję waluty krajowej, a także odgrywa kluczową rolę w określaniu i wdrażaniu polityki pieniężnej w Norwegii. Obejmuje to zarządzanie rezerwami walutowymi kraju i zapewnienie stabilności finansowej. Decyzje i polityka banku mają bezpośredni wpływ na wartość i stabilność korony norweskiej.

Jaka jest historia NOK?

Korona została wprowadzona w 1875 r., zastępując norweskiego speciedalera po kursie 4 korony = 1 speciedaler, gdy Norwegia dołączyła do Skandynawskiej Unii Monetarnej. Unia ta, która obejmowała również Danię i Szwecję, opierała się na standardzie złota – 2480 koron równało się 1 kilogramowi czystego złota. Unia rozwiązała się w 1914 r., ale korona pozostała walutą Norwegii. Podczas II wojny światowej korona była powiązana z marką Rzeszy, po wojnie z funtem brytyjskim, a później z dolarem amerykańskim. W 1992 r. Norwegia przeszła na płynny kurs wymiany z powodu silnych spekulacji na koronie.

Banknoty i monety NOK

Norwegowie używają do transakcji zarówno monet, jak i banknotów. Monety dostępne są w nominałach 1, 5, 10 i 20 koron, a banknoty w nominałach 50, 100, 200, 500 i 1000 koron. Banknoty przedstawiają wizerunki wybitnych Norwegów i są znane z unikalnych i nowoczesnych projektów, celebrujących morską historię i kulturę kraju.

Kurs wymiany i wpływ na gospodarkę

Na wartość korony znaczący wpływ mają zmiany cen ropy naftowej i stóp procentowych, odzwierciedlające status Norwegii jako czołowego eksportera ropy naftowej. Kurs wymiany korony w stosunku do innych walut, takich jak dolar amerykański i euro, znacznie się zmienia, często korelując z globalnymi trendami na rynku ropy naftowej. Na przykład podczas kryzysu naftowego w 2015 r. korona spadła o 20% w stosunku do dolara.

Norwegia zmierza w kierunku społeczeństwa bezgotówkowego, z wysokim poziomem cyfryzacji transakcji finansowych. Popularne są aplikacje płatnicze, takie jak Vipps, a korzystanie z gotówki odchodzi do lamusa, choć nadal jest akceptowane, zwłaszcza wśród starszych pokoleń i w mniejszych sklepach detalicznych.

Dlaczego Norwegia nie używa euro?

Norwegia nie używa euro przede wszystkim dlatego, że nie jest członkiem Unii Europejskiej (UE). Jako członek Europejskiego Obszaru Gospodarczego (EOG) Norwegia ma dostęp do jednolitego rynku UE bez zobowiązań wynikających z członkostwa w UE, w tym przyjęcia euro. Takie rozwiązanie pozwala Norwegii zachować suwerenność gospodarczą i monetarną, umożliwiając jej dostosowanie polityki pieniężnej do wyjątkowych warunków gospodarczych, co jest szczególnie ważne ze względu na znaczne dochody z ropy naftowej i gazu. Ponadto w Norwegii istnieje znaczne poparcie społeczne i polityczne dla utrzymania korony norweskiej (NOK), o czym świadczą wyniki referendów w 1972 i 1994 r., w których norwescy wyborcy opowiedzieli się przeciwko przystąpieniu do UE. Stabilność i siła norweskiej gospodarki i waluty dodatkowo wzmacniają decyzję o utrzymaniu korony zamiast przyjęcia euro.

Czy NOK jest stabilną walutą?

Korona norweska jest ogólnie uważana za stabilną walutę, głównie ze względu na solidną gospodarkę Norwegii, która opiera się na znacznych dochodach z przemysłu naftowego i gazowego. Jako waluta oparta na ropie naftowej, na wartość NOK mogą wpływać wahania cen ropy, ale ostrożne zarządzanie fiskalne w Norwegii, w tym ustanowienie Rządowego Funduszu Emerytalnego (często nazywanego Funduszem Naftowym), pomaga złagodzić te skutki. Fundusz ten inwestuje nadwyżki dochodów z sektora naftowego na międzynarodowych rynkach finansowych, zapewniając bufor na wypadek problemów gospodarczych. Dodatkowo, niski poziom zadłużenia Norwegii, wysoki rating kredytowy państwa i skuteczna polityka monetarna Norges Banku (banku centralnego kraju) przyczyniają się do ogólnej stabilności korony.